Centrum Psychologii Zwierząt wersja beżąca » W moim domu pojawia się pies

Pojawienie się w domu psa budzi zawsze wiele emocji. Niestety wielu przyszłych opiekunów tych zwierząt koncentruje się wyłącznie na samych przyjemnościach, zapominając o tym, jak wiele pracy należy włożyć w wychowanie i szkolenie psa, by relacja zwierzęcia i człowieka była harmonijna, zgodna i pełna satysfakcji.

Kiedy w domu pojawia się szczeniak, musisz zwrócić przede wszystkim uwagę na właściwą socjalizację i habituację zwierzęcia. Podczas sesji treningowych powinieneś skupić się na szczegółach. Obserwuj jak reaguje szczeniak na różnego rodzaju bodźce i wyłapuj te sytuacje, które Twoim zdaniem, należy z maluchem przepracować. Żelazna zasada - nie zostawiaj problemów nieprzepracowanych! (np. szczeniak boi się chodzić po schodach, nie wchodzi na pomost, nie lubi jazdy samochodem - pomóż mu przepracować lęk względem tych bodźców).

Zastanów się czy aby nie za bardzo starasz się chronić malucha od wszystkiego co nowe i na co reaguje wycofaniem. Od najmłodszych tygodni życia psa nie zapominaj o jego hartowaniu – czyli ucz od początku szczeniaka radzenia sobie z trudnymi dla niego sytuacjami. Pozwól mu na doświadczanie codziennych sytuacji. Pozwól na nabywanie kompetencji społecznych pomiędzy osobnikami swojego gatunku.

To ważne by "trudnych sytuacji" nie unikać a dotykać ich jak najczęściej, dając psu okazję do tego, by się z nimi oswoił i wypracował strategię radzenia sobie z nimi.

Przy szczeniaku – zwróć uwagę na naukę hamowania gryzienia, właściwych interakcji z innymi zwierzętami, ludźmi - zwłaszcza podczas interakcji bez smyczy.

Naucz akceptowania manipulacji ciałem i zabiegów pielęgnacyjnych, lekceważenia odgłosów gwaru miejskiego, podróżowania autem i publicznymi środkami transportu a także akceptowania środowiska w jakim się znalazł (to bardzo ważne w przypadku, kiedy pies urodził się na wsi i trafia do nowego domu w mieście).

Kiedy trafia do Ciebie podrostek to już Twoje wymagania w stosunku do psa nieco wzrosną. Ale tu uwaga - ze względu na "burzę hormonów" to trudny czas, jeśli chodzi o wypracowanie nowych zachowań. Co ciekawe, najwięcej odsetek psów trafia do schroniska właśnie w wieku "młodzieżowym" (1 – 2 lat życia). Przyczyny tej sytuacji są różne: od prezentowania zachowań agresywnych, braku posłuszeństwa, prezentowania niezależności, po ucieczki z posesji oraz w pogoni za suką w rui.

Mając w domu młodego psa (już nie szczeniaka), należy uświadomić sobie, że priorytetem w jego wychowaniu i szkoleniu jest umiejętność stawiania mu konkretnych granic i wymagań. Tu nieocenione okazują się lekcje z zakresu podstawowego posłuszeństwa. Ponadto umiejętność właściwego reagowania na zachowania niepożądane, takie jak agresja psa na smyczy do innych psów podczas spacerów czy chęć pogoni za rowerzystami biegaczami lub mijającymi psa, samochodami.

Przy adopcji starego psa, sytuacja wygląda nieco inaczej.

Starość jest naturalnym etapem życia. Starości nie możemy rozpatrywać w kategorii choroby, bo przecież procesu starości nie możemy zatrzymać. Możemy ją jednak nieco spowolnić.

Przyjmuje się, że objawy starości u przeciętnego czworonoga pojawiają się już około 7 roku życia (obecnie średnia długość życia psa w krajach wysokorozwiniętych to 12-14 lat). Oczywiście ze względu na istniejącą ogromną różnorodność ras, ta granica nie jest jednoznaczna (w przypadku ras olbrzymich, takich jak np. Dog Niemiecki, siódmy rok życia to już zdecydowanie pies senior, podczas gdy 7 letni Foksterier może jeszcze w pełni cieszyć się życiem, będąc w całkiem dobrej kondycji fizycznej i psychicznej).

W przypadku seniora - zanim zaczniesz szkolić psa, udaj się z nim do lekarza weterynarii, celem poddania go wnikliwej diagnostyce weterynaryjnej. Wiedz, że u psiego seniora może pojawić się długotrwale występujący ból, który będzie miał wpływ na jego zachowanie a także na proces uczenia się.

Ponieważ u psich seniorów możemy już zaobserwować zmiany w jego zachowaniu spowodowane wiekiem i stanem zdrowia, to warto zanim zaczniemy proces szkolenia, wzmocnić psa odpowiednią suplementacją i dietą.

Zdarza się, że oferując dom staremu psu nie nastawiamy się już na szkolenie czworonoga a jedynie na zaspokojeniu mu godnej starości, oferując odpowiednią opiekę weterynaryjną, ciepło, spokój oraz przysłowiową „pełną miskę”.

Bez względu na to, w jakim wieku trafi do Twojego domu pies, pamiętaj że poza przyjemnościami jakie czerpie się z posiadania psiaka, czeka Cię również spora praca nad obopólną relacją. Wiedz, że problemy mogą pojawić się zawsze, ale najważniejsze jest to, by umieć je przepracować a napotkane po drodze trudności, umiejętnie przekuć w oczekiwany sukces.

Ewa Jabłońska

W moim domu pojawia się pies – z czym muszę się liczyć.